Bugün hayatımda ilk kez MR (Manyetik Rezonans) çektirdim . Önemli bir şeyim yok bu arada, iyiyim . Konu zaten farklı, Ben size bu makine ile ilk deneyimimi ve hissettiklerimi paylaşayım. Önceden hiç deneyimim yoktu . Sadece boylu boyunca uzanıp içine girip çıkıldığını ve röntgen vs ışınlara maruz kalmadan daha sağlıklı ve de etkili görüntülenme sağlandığını duymuştum. Bir de annemin kendi deneyimiyle ilgili " tabut gibi bir şey çok fena ,ne o öyle.." dediğini hatırlıyorum. Tam girmeden Sevtap'da " Ben de deneyimliyim ama bu defa giremeyeceğim galiba " dedi. Hayda buyur buradan yak . Neyse sıramız geldi çağrıldık ve odaya girdik , cihaza uzandık ve elimize bir buton verildi ( İmdat butonu - ha z..tir durum ciddi vesselam- imiş bas konuş gibi , olmadı sizi çıkarırız dediler ) . Süre ne kadar dedim girmeden ,dışarıdaki görevli 20 dk , içeride ki ise 30 dk dedi . Bi "ha zi..tir " daha çektim , uzandık alete , uyarı geldi " kıpırdamak yok !" . Tribe başlıyoruz : O ana kadar hala içeride ne olacağından yani seslerden hiç haberim yok , ön bilgi verilmemiş olması da tuhaf tabi ilk defa girecek insanlara . Neyse ilk anda kendimi uzay aracı ya da aleti vari bir cihazın içinde gibi hissettim . Boyum uzun olduğu için nihayetinde cihazın diğer ucundan odanın tavanını görebilecek açıklık ve hava ile temasım var . Ne olacak diye bekliyorum ve bir anda acayip bir ses ile irkildim . Herhalde bu makine çalışacak ve susacak dedim . Bir dakika , iki dakika susmuyor, susmuyor . Hatta arada birde sesler değişiyor. "Ulan bu ne 30 dk çekilir mi bu ? "Herhalde susacak ben de biraz kestiririm diye umuyorum . Neyse başa gelmiş bari tadını çıkarmayı deneyeyim diyorum . Başlıyorum sesleri tanımlamaya ya da içindeki ritim ,tempo ya da ahenkleri yakalamaya , kendimce bir şeye benzetmeye ... En aklımda kalan ses hem cihazın içi hem yapısı ile kült film olan Stanley Kubrick'in 1968 de çektiği Uzay Macerası / 2001: A Space Odyssey de gibi hissetmemi sağlayan sesti . Filmdeki akıllı bilgisayar ( Hal 9000 isimli bu alet belkide ilk yapay zeka örneğidir ki buradan Kubrick'e bir şapka çıkaralım ) ile konuşmalar, kapsülde kalan elamanın tribal serüveninin ve o gergin sahneler ve gerginliği zirveye tırmandıran o müziklerini duyuyorum ( Sanirim soundtrack de ki 3. Parca bu " Requiem for Soprano, Mezzo Soprano, Two Mixed Choirs & Orchestra" olabilir ) bu aletin içinde .
Ama sesler sürekli değişiyor. Bir ara bu durum eğlenceli bir hal alıyor herhalde ya da sinirlerim boşalıyor, başlıyorum bu garip cihazın içinde gülümsemeye. Neyse ki Heavy Metal müzik dinliyorum ve de Death ,Black gibi türleri de kulağımıza çalınmış da beyin alışık , yoksa hakikatten çok insanın bu işkenceye dayanabilmesi oldukça zor görünüyor . Arada değişen bu acayip sesler bana metal müziğe uydurulabilir mı fikri getiriyor, yani zorlasak beste çıkacak . Bir ara aklıma Megadeth Hangar 18 geliyor mesela . Haydi şimdi yine değişti bu defada Tatlisu limanından 9'luk bir "Pancar motorun" sesi eşliğinde palamut ağlarını çekmeye denize çıkıyoruz " taka taka taka... " pancarın sesinden başka bir şey duyulmuyor şimdi de . Bir arada bu defa bir matbaadaymışım da sabah çıkacak ve gündemi sarsacak manşeti taşıyan gazetenin basımını yapan matbaa makinesinin sesini duyuyorum . Saniyede iki gazete sayfası basıyor diye düşünüyorum . Sonra bir ara , bir pazar sabahı evde uyurken alt katta hilti ile tadilata başlanan daireden gelen sese dönüşüyor sesler . Bu ses ve gürültüler dönüşümlü durmaksızın sürüp gidedursun , tüm bu eğlenceye daha fazla dayanamayıp imdat butonuna basıyorum - sabit yatmak uyuşturdu her yerimi - eh gürültü tribi ve seslerle oynaşmamız da bir yere kadar . Eğlence bitti . Gelen görevliye ne süre geçti , ne kaldı diyorum. 20 dk geçti 10 dk daha var diyor . Aslında pes edebilirim ama devam diyorum . Neyse son 10 dk'yı uzatmayayım bu son zaman dilimini de bildiğiniz " koyunları sayarak " geçirdiğimi söyleyeyim. 510. koyunda makine duruyor ve macera sona eriyor . Oh be !
Meraklısı için işte sesler
Aylak Adam
Aralık 2018
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder