Aylak Adam 2018: Koş Geronimo, İyilik Peşinde Koş : Bir İstanbul Maratonu Koşu Macerası

Bir koşma masalı

Yıllar yıllar önceydi , çok önceleri , hatta şimdiki zaman göre 20.yy’da kalan günlerde at yarışlarına merak salmıştım . O günlerde “ At koşar , baht kazanır “ şiarı üzerinden zamanızımızın bir kısmını dostlarımla beraber bu sosyal aktivite üzerinden geçirir olmuştuk . Ulu önderimizin “ At yarışları modern toplumlar içişn sosyal bir ihtiyaçtır “ cümlesinden de feyz ile . Gençlik işte J

Henüz o günlerde “ Geronimo Koşar İyilik Kazanır” ya da “ Geronimo İyilik Peşinde Koşar” icad olmamıştı .

Koşuyla münasebeti at yarışları üzerinden bağlamak kiminize garip gelebilir ama , aynı günlerde çok sevgili dostum Mustafa Genç’in özel gayretleri ile Belgrad ormanın da her hafta sonu düzenli olarak da koşmaya başladık , yıl sanırım 1999’du . Her hafta sonu sabahı sektirmeden herbirimizi kapımızdan tek tek toplar bizi Belgrad ormanlarına taşırıdı . Önce Belgrad Neşet Suyu alanında koşu kahvaltı , sonra yol üstünde at yarışı o dönemin ritüeliydi . Uzatmayalım kısa süre sonunda atın üzerindeki iki ayaklı yaratıkların bu güzel oyuna olumsuz katkılarını hissedince bu zevki sonlandırdık . Ama bana geriye buralardan kalan alışkalık ile koşmak harika bir miras olarak kaldı .

İlk Avrasya Maratonu ve Halk Koşusu

İlk İstanbul Maratonu koşlarına da bu süreçten birkaç yıl sonra kızımın doğudu yıl , hatta günlerden kısa süre sonra 2003 yılında halk koşusu ile katılmışım . Ogün ve Haydar ile Taksim Anıtı önündeki hatıra fotoğrafımızı yıllar sonra 2010 da bu defa Dolmabahçe’de tekrarlamıştık çünkü oradan biliyorum . Ha o yıllarda halk koşusu Mecidiyeköy üzerinden , Şişli istikameti ve Elmadağ üzerinden Taksim merydanında tamamlanırdı. Bence daha güzel bir parkurudu – Köprü sonrası Zincilikuyu rampasını saymazsak tabi -

O yıllar koşuların farklı bir manası olduğunu bilmediğimiz yıllardı , hatta yoktu da . Profosyoneller ve lisanslı atletler dışında bizler için sağlıklı yaşam ve sosyal bir aktivite olmasından başka. Ha birde içimizde ukte kalan çok isteyip de sosyal imkansızlıklardan dolayı tatamadığımız sporcu olma , yarışma duyugusunu , anı da olsa bir madalyayı boynumuza takma duygusunun verdiği tarifsiz hazlar dışında .

Fenerbahçeli Rambo yarışı kazanır ve ...

Ha birde şu tatlı sert anıyı da ekleyelim tabi maratona dair ; yakın geçmişte Fenerbahçe’nin “ Rambo “ takma adlı akli dengesi sorunlu ama genelde sevimli bulunan bir taraftarı medyanın da gündemine oturmuştu . Bu arkadaşın bir 10 K yada 15 K yarışında , parkuru bitiş noktalarına tam teşekküllü bir atlet olarak sakanıp son metrelerde - çaktımadan – ortaya çıkıp resmi yarışta finişi en önde geçmesi yani kazanması ve ödül törenine çıkması , kupa ve madalyaları alması ve bunun ancak bir gün sonra gazete haberlerinde görünmesi üzerine anlaşılması da o eski yıllardan tatlı ama organizasyon için hatıranması istenmeyecek anlardan biridir . O zamanlar henüz çip teknolojisi yoktu .

Devam eden yıllarla beraber koşma tutkumuz 21 YY’a da bizimle beraber geçti , uzun süre koşularımı Üsküdar Burhan Felek Atletizim pistinde – Evime yakındı ve 3-4 yıl önce yeniden yapılmak için yıkılıp ne yazık ki halen bir türlü tamamlanamayan - sürdürdüm . Bu arada resmi birçok koşuya katıldım . Bunların en ilginçleri patika ve orman koşuları ve de özel bir parkurda hafif komndoı eğitimi engelleri de olan Urban Atlet yarışlarıydı . Uğur Mumcu anınsına koşulan manalı koşularıda unutmamak gerek .

Bu tür koşularda kişisel olarak bana en çok haz veren konu , birçok kişi ile aynı anda koşma duygusu , motivasyonu ve de kendi kendimle yarışma olgusudur . Hiç bir başkası ile yarışmadım . Hep sağlıkla bitirmeye odaklandım ve de şu ana kadar her koştuğum koşuyu zorda olsa mutlaka bitirdim .

Ve koşmanın yepyeni manası “ İyilik Peşinde Koşmak , Yardım Amaçlı Koşmak “

Sonra birgün bir grup adamın koşulara mana katıp, koşuyu bir yardım amacı eklemesi ve gönüllü destek toplaması şeklinde evirmesi ile olay bambaşka hale geldi . Dünyanın çok büyük Maratonlarında ve bu sporu kültür olarak benimsemiş yerlerinde görünen örnekleri gibi “ADIM ADIM” organizasyonu ilk olarak Antalya Maratonu , sonrasında da İstanbul Maratonlarında olmak üzere bu olguyu iyice geliştirdiler . Bu sayede birçok STK hem koşucular sayesinde yardım topladı , hem de tanındı ve bilindi . Faliyetleri genç yaşlı birçok insan tarafından öğrenildi , maddi ve manevi destek buldu . Bu gönüllü oluşuma daha sonraki yıllarda ülkenin en büyük kurumsal firmalar da destek verdi . İşte ben de son yıllardaki İstanbul Maratonu koşularıma çalışmakta olduğum kurumumun maddi ve manevi desteği ile “Adım Adım” organizasyonu ortaklığında katıldım ve de destek de topladım . Geçtiğimi yıllarda Türkiye Omirlik Felçlileri Derneği ( TOFD) , bu yılda Türkiye’nin çeşitli noktalarında imkanları kısıtlı gençlerin enerjilerini toplumsal faydaya dönüştürmeyi amaçlayan Toplum Gönüllüleri Vakfı (TOG ) yararına koşuya katıldım ve başarı ile tamamladım . Ek bir bilgi olarak ekleyelim , bu yıl ki koşuya on bin ( Sayı ile 10.000 ) Adım Adım gönüllümkoşucusu katıldığı iletilmiştir .

Bu yılkı koşu amacımı kampanya sayfamda aşağıdaki paragrafta ki gibi özetlemiştim tekrar etmekte yarar görüyorum . Çünkü öncelikle başta bu koşu üzerinden kampanyama maddi olarak da destek veren dostlar sonsuz bir teşekkür hem de bu konuya meraklı yeni insanlara motivasyon ve destek olmak için ...

Neden Koşuyorum ?

“ Koşmayı anlamladırmaya karkarsak gereçekten uzun bir yazı çıkabilir ., Kısaca ,sporların atası olması , adını aldığı Maraton gibi kadim bir efsaneye dayanması , canlılar için koşmanın temel yaşamsal bir değerinin ve anlamının olması ( yakalma ya da kaçmak gibi ) , tüm bunların dışında modern yaşamda , insanın kah kocaman bir şehirde kalabalıklar içinde , kah bir ormanda tek başına koşarken bile kendi kendiyle kalabilme yetisi , ayrıca size verdiği iyi his, sağlıklı olma duygusu , başardım deme motivasyonu ... Kısacası bitmez . Bir de tüm bunların yanında koşunuzun " BİR İYİLİK" e aracılık etmesi de eklenirse işte bu tarifsiz bir hazza ve de motivasyona dönüşür . Kampanyanıza destek olan dostlarınızı da sırtınıza alıp , hep beraber koşacak gücü bile bulursunuz kendinizde . Ve hep birlikte koşarsınız destek olacağınız organaizsyona doğru . Ben de işte böyle koşacağım .

Destekleriniz için sonsuz teşekkürler “

Ve bir koşu maceramız böyle sonlandı .

Son

Sağlık şartları müsait olan her birinizi bu güzel ve anlamlı spora davet ediyorum . Ben bir şehir ve sokak koşucusuyum , kimbilir birgün sizinle de bir sahil şeridinde , bir koşu parkurunda ya da “ İyilik Peşinde “ bir koşuda karşılaşırıız